Update!

4 April.


Nog nooit zo snel naast mijn bed gestaan deze ochtend. Vannacht is er in ons huisje ingebroken. Gelukkig zijn er niet veel spullen van waarde weg, maar toch slaat de schrik je om de oren.
Iedereen was gestresst en bang, ook hebben we allemaal zo snel mogelijk onze ouders en belangrijke mensen die ons konden helpen, ingelicht. In een rap tempo stond ons huisje vol met zusters, politiemannen en de dominee. Iedereen wilde ons helpen en moed inspreken. Echt superlief!
De ochtend was dan ook supersnel voorbij. We hadden nog snel even wat gegeten, een spelletje gespeeld en elkaar wat geprobeerd op te beuren want de schrik zat er toch goed in.
Er werd geregeld dat de houten deur van ons huisje werd vervangen door een ijzeren. Ook krijgen we voorlopig iedere nacht een bewaker voor de deur, dus dat stelt mij wel op me gemak.
Michel (De begeleider vanuit DaVinci) is samen met Mr. Jude nog langs geweest en heeft ons ook nog gerustgesteld. Weer is het hem gelukt om iedereen positief te krijgen en iedereen in Afrika te houden. Zonder hem zou de helft waarschijnlijk al weer onderweg naar Nederland zijn geweest.
Nadat we van Michel weer afscheid hadden genomen (morgen vertrekt hij naar Nederland) hadden we met zijn allen even het interieur van het huisje veranderd, morgen komen namelijk de meiden uit Bafut al dus de meubels werden verschoven zodat er weer meer ruimte in het huisje kwam.
Nadat alles goed en wel stond kwamen er al gauw 2 Nederlandse meiden aan, blijkt dat ze ook hier stage komen lopen in het ziekenhuis. Ze zouden eerst in het huisje naast ons komen te wonen, maar door miscommunicatie wisten de zusters niet dat de meiden hier zouden zijn, dus waren ze er niet op voorbereid. Het huisje waar de meiden in kwamen zag er dus ook echt niet uit, zo smerig!
Nu wordt er geregeld dat de 2 meiden ook bij ons in het huisje gaan slapen. Dat wordt dus met zijn tienen in een 7-persoons huisje. Wordt proppen, maar vast heel gezellig!

Even terug komen op de ijzeren deur..
Na veelvoudig gevraagd te hebben waar onze nieuwe deur bleef, wist niemand wanneer er nu echt iemand langs kwam, maar ze wisten zeker dat hij vandaag nog zou komen!
De tijd tike maar door, en nog steeds niks te zien van onze nieuwe deur. Lekker dan!
Rond een uur of 9 's Avonds kwamen dan eindelijk mensen langs op een scootertje met onze ijzeren deur. Het was super donker en ik was benieuwd wat hier van uitpakte.
De nieuwe deur was een stuk groter en zwaarder als de houte deur voorheen. De mannen gingen dus eerst, nadat ze de kapotte deur eruit sloopten, in de muren hakken om meer ruimte maken voor de nieuwe deur. Dit werd een lange avond.. Ik gaf het om 12 uur op, maar Anouk, Amber en Naomi bleven tot 01:30 op, totdat de mannen klaar waren en de volgende dag weer verder zouden gaan.

Zoals jullie lezen is er vandaag weer genoeg geweest om even over te schrijven!


5 April.


Wat een korte nacht heb ik gehad. Ik ging om 12 uur mijn bed in, en hoorde verschillende geluiden tot half 2 's nachts verschillende geluiden waardoor ik niet kon slapen. Voor mijn gevoel was het na half 2 doodstil en werd ik opeens bang dat iedereen weg was. Mijn zaklamp en 2 telefoons waren deze nacht mijn beste vrienden.
Rond half 7 stonden alle zusters weer bij ons in huis om te keuren hoe onze nieuwe deur was. Heel lief dat ze zo bezorgd waren om ons, maar wel heel vroeg dus ik liet mijn gezicht niet zien, maar bleef lekker in mijn bedje liggen tot kwart voor 8.
De meiden van verpleegkunde zouden vandaag aankomen in Njinikom, we wilden een lekker ontbijtje voor ze regelen omdat ze rond 8 uur hier zouden zijn, dit bleek alleen weer uit te lopen, dus besloten we eerst zelf maar te ontbijten en andere dingetjes voor de meiden over te laten.
Na het ontbijt ging ik nog heel even gauw mijn berichtjes en meldingen op mijn mobiel bekijken. Al snel daarna kwamen de meiden vanuit Bafut aan, EINDELIJK!
De groep was weer compleet en het was gelijk weer vanouds gezellig!
We hielpen de meiden even de koffers uit te laden en gingen even bijpraten met elkaar, want we hebben allemaal zo veel meegemaakt!
Nadat de andere meiden nog even lekker hebben ontbeten gingen we hun een rondleiding geven over het ziekenhuisterrein, hun gezichten waren echt prachtig om te zien, want ze waren waarschijnlijk net zo verbaasd en verrast als wij tijdens onze aankomst.
Als eerste gingen we langs bij de kinderen met hun gipsbeentjes, deze zijn geopereerd aan hun O-beentjes. Daarna gingen we even langs bij McDonalds (geen grap!) Hij is onze contactpersoon als er iets verkeerds gaat met een van ons of op het terrein zelf.
Nadat de meiden even kennis hadden gemaakt met McDonalds, gingen we door naar de mensen die in het ziekenhuis lagen door auto- of motorongelukken. Ook hun waren weer blij dat we ons dagelijkse rondje deden en ze waren blij verrast om te zien dat er nog meer blanke mensen bij waren.
Als laatste gingen we nog even langs bij het weeshuis, heerlijk om even met de kinderen te spelen en te kroelen! Alleen merkte ik wel dat de kinderen heel erg onder de indruk waren van de overvloed van blanke mensen!


6 April.


Een dagje opstap met zijn allen!
We werden van de week uitgenodigd door een Amerikaanse vrouw om met haar mee te gaan naar de kerk en naar de markt in Njinikom. Superlief!

We begonnen met een bezoek aan de kerk. Mijn verwachtingen waren toch heel anders..
Niks geen vrolijke muziek, gedans en geklap, maar gewoon een kerkdienst waarin verteld werd en er af en toe een lied gezongen werd.
Tijdens de dienst kwamen we wel voor in de preek van de dominee. Hij legde de mensen uit wat er is gebeurd (inbraak) en dat hij het een grote schande vond dat zoiets in Njinikom gebeurde. Verder sprak hij ons toe en zei hij dat Afrika onze vriend wilt zijn en dat we ons niet onveilig moeten voelen, heel aardig en erg bijzonder!
Na de kerkdienst gingen we even terug naar het huisje om ons nog wat op te frissen voordat we door gingen naar de markt. 10 minuutjes later werden we opgehaald en gingen we met zijn allen door naar de markt. Eerst hadden we lekker een halfuurtje gelopen voordat we op de markt waren, de omgeving hier is zo mooi! Ook waren er onderweg een aantal winkeltjes en kregen we tips van de Amerikaanse vrouw wat we hier konden kopen en wat niet.
Op de markt zelf waren er veel kraampjes die eten verkochten. Groentes, fruit, noem maar op.
Ook waren er kraampjes waar er speelgoed werd verkocht en er waren zelf kledingkraampjes! Ik vond het heel gezellig om op de markt rond te lopen.
Toen we alles hadden ingeslagen en hadden gekocht wilden we teruglopen naar ons huis tot er op een gegeven moment opeens een groep mannen langs kwam die wilde bewegingen maakte, raar danste en vooral veel schreeuwde. Best apart om te zien!
Deze mannen bleken in opstand te komen tegen de Afrikaanse president. Elke flyer die ze van de president zagen, verscheurden ze, werden op de grond gegooid en overheen gelopen. Oke..

Terug in het huisje hadden we lekker alles opgeruimd en hadden we echt een relaxed dagje. Als je zo bezig bent op een dag gaat de tijd toch snel!
Als avondeten al de restjes van de afgelopen week opgewarmd dus ook daar hadden we geen dagtaak aan.
Na het avondeten ging ik gauw even douchen onder (nog steeds) een koude douche. Daarna heb ik even met het thuisfront gebeld en ging daarna lekker met alle meiden ervaringen uitdelen van alle afgelopen stages.
Het was een korte dag vandaag voor mij, want ik lag rond 10 uur al lekker in mijn bedje!

P.s
We hebben nog steeds geen scharnieren, slot en deurklink in onze nieuwe deur.. Alles gaat hier op zijn Afrikaans hahaha!


7 April.


Vandaag mijn eerste stagedag gehad! Eindelijk aan het werk!
11 uur hadden we afgesproken met de directeur van de school, dus we hadden nog even een ochtendje om lekker uit te kunnen slapen (beetje jammer dat de verpleegkundigen wel om 7 uur moesten beginnen!).
In het huisje eerst lekker ontbeten met Anouk en Dewi, daarna snel alles even afgewassen en afgedroogd en daarna nog even gesocialized, want ja, er is vanaf vandaag weer internet! (als de stroom niet uitvalt).
Rond 10 voor 11 liepen we naar de school toe, bepakt en bezakt met spullen om leuke activiteiten met de kinderen te doen.
Zodra we bij de klas aankwamen stond iedereen op en heette ons welkom. We moesten even ons gezicht laten zien en werden door de leraar naar voren in de klas geroepen. Iedereen was toch wel erg nieuwsgierig naar wat er in onze tas zat, maar ze moesten hun geduld nog even bewaren, want we moesten eerst nog naar de directeur toe.
Eenmaal bij het directeurskamertje, kwamen we erachter dat de directeur er nog niet was. De leraar van de klas was niet moeilijk en stuurde een kind uit de klas weg om de directeur te zoeken.
Toen de directeur er eenmaal was, bespraken we wat we konden gaan doen tijdens de schooldagen (4 dagen in de week van 07:00 tot 14:00). Morgen gaan we beginnen met een rekenles geven aan de klas, ik ben echt heel erg benieuwd hoe dat zal gaan!
Toen alles besproken was met de directeur, gingen we mee naar de klas om een les mee te kijken, best wel saai eigenlijk, omdat je zelf niks doet!
Nadat de les afgelopen was, mochten Anouk, Dewi en ik zelf onze activiteiten buiten gaan doen, YES!
Buiten alle spelletjes uitgelegd aan de kinderen, eindelijk konden we gaan beginnen. Anouk ging tikkertje spelen, Dewi een balspel en ik ging springtouwen met de kinderen. Mijn groepje vond het echt superleuk!
We waren echt lekker aan het spelen, tot het echt als een malle begon te gieten. Jammer!
Alle spellen werden stilgelegd en iedereen moest weer gauw naar binnen voordat we wegdreven..
Toch wel apart.. De kinderen gingen terug de klas in, en Anouk, Dewi en ik gingen naar de directeurskamertje.
Toen eenmaal de regen weer gestopt was, gingen we terug naar ons huisje.
Hier aangekomen zagen we dat onze deur geverfd was. En dat de scharnieren, het slot en de deurklink eindelijk in de deur zaten, EINDELIJK kunnen we de deur gaan gebruiken!
Ik besloot als eerste even te gaan douchen, en ja, het was nog steeds een koude douche, maar hier kijk ik niet meer van op.
Na het douchen ging ik Anouk helpen met het schillen van de aardappels. Niemand gelooft me als ik het zeg, maar ik snak naar een aardappel en wat groene boontjes, dus ik zal gaan genieten tijdens het avondeten.
Vanavond probeer ik weer met het thuisfront te gaan skypen. Ik geniet er echt van om mijn ouders en zus even te kunnen zien en te horen. Als skypen het niet doet, is bellen gelukkig ook altijd nog een optie.

Lieve allemaal, tot snel!
Dikke kussen en knuffels van Emily